زگیل معمولی که به نام verruca vulgaris نیز شناخته می‌شود، یک بیماری پوستی شایع است که باعث رشد زائده های کوچک و گوشتی روی پوست می‌شود. این زائده ها اغلب در ها یا انگشتان یافت می شوند، اما می توانند در هر مکان غیر از ناحیه تناسلی نیز وجود داشته باشند. زگیل‌های معمولی در اثر درگیری با نوعی عفونت با انواع خاصی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شوند، HPV گروه بزرگی از ویروس‌ها است که باعث ایجاد زگیل یا دیگر مشکلات در نواحی مختلف بدن می‌شوند.

HPV مسری است، به این معنی که زگیل های معمولی می توانند از فردی به فرد دیگر منتقل شوند، چه از طریق تماس مستقیم پوست به پوست و چه به طور غیرمستقیم از طریق تماس با سطح یا جسمی که حامل ویروس است. افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف و کودکان بیشتر در معرض خطر ابتلا به زگیل های معمولی هستند.

زگیل های معمولی، اغلب خطرناک نیستند و با روشهای مناسب قابل رفع و درمان است. در ادامه به بررسی کامل زگیل های معمولی، علت ها، علائم و روشهای درمان آن می پردازیم :

علائم
زگیل های معمولی به راحتی قابل تشخیص و تمایز از سایر انواع زگیل مانند زگیل تناسلی ، زگیل رشته ای یا زگیل کف پا هستند. زگیل دست شایع ترین نوع این زگیل ها است. اگرچه می توانند در هر ناحیه غیر تناسلی از جمله زانوها، مچ پا، بازوها و پاها ظاهر شوند.

علائم زگیل های معمولی به طور کلی، عبارتند از:

رشد زائده های پوستی کوچک و برجسته
رشد زائده هایی به شکل بیضی یا گرد
توده های خشن و زبر
همرنگ پوست یا کمی تیره تر از آن
خالدار با نقاط سیاه کوچک ( این نقاط سیاه رنگ رگ های خونی هستند.)
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
در صورت مشاهده هر زائده غیر معمول باید فورا با پزشک خود در این مورد مشورت نمایید. اما در صورت تجربه هر یک از شرایط زیر می بایست در اولین فرصت با پزشک مشورت نمایید.

زگیل باعث درد یا تغییر رنگ می شود
زگیل گسترش می یابد، به درمان پاسخ نمی دهد یا اغلب عود می کند
فرد دارای سیستم ایمنی ضعیف است
علت زگیل های معمولی
زگیل های معمولی در اثر درگیری با عفونت یا ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شوند. بیش از ۱۰۰ نوع مختلف HPV وجود دارد که یک فرد می تواند به آنها مبتلا شود، هر یک از این ویروس ها میتوانند یک یا چند ناحیه مختلف بدن را تحت تاثیر قرار دهند و باعث ایجاد مشکلات مختلفی می شوند.

HPV از طریق بریدگی‌های کوچک یا خراش‌ها پوست را آلوده می‌کند و زگیل‌ها تقریباً دو تا شش ماه بعد ظاهر می‌شوند. این ویروس باعث می‌شود که پروتئین کراتین بیش از حد در سطح پوست ایجاد شود و در نتیجه زگیل ظاهر شود.

زگیل های معمولی به ویژه در کودکان و بزرگسالان جوان و همچنین افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند در نتیجه شرایطی مانند اچ آی وی/ایدز، برخی دیگر از شرایط پزشکی شدید و طولانی مدت، دریافت انواع خاصی از داروهای شیمی درمانی یا پس از انجام اقداماتی مانند پیوند عضو ایجاد می‌شود.

HPV مسری است و از طریق تماس مستقیم پوست به پوست یا تماس غیرمستقیم با اشیا یا سطوح منتقل می شود. پوست آسیب دیده یا مرطوب به احتمال زیاد ویروس را منتقل می کند، به این معنی که مکان هایی مانند استخرها و دوش ها، به ویژه مکان های عمومی، منابع رایج عفونت هستند.

تشخیص زگیل های معمولی
در اکثر موارد، پزشک یا متخصص پوست می‌تواند زگیل‌های رایج را از طریق یک معاینه فیزیکی ساده تشخیص دهد. در صورت نیاز به تایید بیشتر، بیوپسی پوست ممکن است تجویز شود. برای انجام این کار، لایه بالایی زگیل خراشیده می شود و برای آزمایش به آزمایشگاه فرستاده می شود. این یک روش ساده و کم تهاجمی است.

درمان
زگیل های معمولی اغلب بدون درمان ناپدید می شوند. با این حال، زگیل های معمولی نیز می توانند پایدار باشند و مدت زمان قابل توجهی باقی بمانند. آنها گاهی اوقات می توانند دردناک و ناخوشایند باشند، به خصوص زمانی که به صورت خوشه ای تشکیل شوند. در این موارد، گزینه های درمانی در دسترس هستند. از روشهای درمان این دسته از زگیل ها میتوان به این موارد اشاره کرد:

اسید سالیسیلیک: این یک روش محبوب برای درمان زگیل است. اسید سالیسیلیک با حل تدریجی لایه‌های بافت زگیل عمل می‌کند و در نهایت منجر به حذف کامل آن می‌شود. این ماده به صورت ژل یا مایع روی زگیل اعمال می شود. اگرچه اسید سالیسیلیک در محصولات بدون نسخه نیز موجود است، اما نوع نسخه‌ای معمولا قوی‌تر و موثرتر هستند. اسید سالیسیلیک همراه با لایه برداری از سطح زگیل، ممکن است سیستم ایمنی بدن را برای مبارزه با ویروس تشویق کند.
کرایوتراپی: به طور کلی توسط پزشک یا متخصص پوست انجام می شود، کرایوتراپی روشی برای انجماد زگیل با استفاده از نیتروژن مایع است. پس از حدود یک هفته، بافت مرده روی زگیل ها ایجاد می‌شود. ممکن است برای از بین بردن کامل زگیل ها به ۲ تا ۸ جلسه کرایو ( بسته به اندازه زگیل ها) نیاز باشد.
تری کلرواستیک اسید: این ماده یک اسید قوی است که توسط پزشک یا متخصص پوست روی زگیل ها اعمال می شود.
ایمونوتراپی:در این روش به فرد مبتلا آنتی ژن داده می شود، موادی که سیستم ایمنی بدن را تشویق می کند تا با خود زگیل مبارزه کند. این درمان به طور کلی برای کسانی که زگیل های معمولی عود کننده دارند، تجویز می شود.
جراحی الکتریکی: این روش شامل سوزاندن بافت زگیل با استفاده از دستگاهی مخصوص است. قبل از این درمان به بیمار بی حسی موضعی تزریق میشود و امکان ایجاد اسکار وجود دارد.
لیزر درمانی: از لیزر برای سوزاندن بافت پوست و از بین بردن زگیل استفاده می شود. این روش بهترین راه درمان این بیماری است که سرپایی، با حداقل درد و خونریزی انجام میشود و احتمال عود مجدد بیماری با این روش بسیار کمتر از سایر روشها خواهد بود.